Część jedenasta. 

- Odwieźć cię do hotelu?
- Niee, możesz mnie podwieźć na Leśną, wysadzisz mnie koło tej pizzeri tam.
- Dobra, z kim się umówiłaś ?
- Z kolegą.
- Yhm, tylko proszę cię, bądź ostrożna. Naprawdę się o ciebie martwię.
- Spokojnie, będę uważać. - Ojciec zatrzymał się przed "Dominium", wysiadłam, a on odjechał. 
 Wysiadając kontem oka zobaczyłam jakiś ruch. Spojrzałam w tamtą stronę, nikogo nie zobaczyłam. Hmm, dziwne. Przeszłam jakieś dziesięć metrów i znów się rozejrzałam, czułam się nieswojo. Po około trzech minutach pod pizzerię podjechał Paweł.
- Heej, jak tam?
- Dobrze, wejdźmy do środka, wydaje mi sie, że tutaj ktoś mnie obserwuje. - Paweł miał zaniepokojoną  minę, z czujnością popatrzył we wszystkie strony. Nic chyba nie dostrzegł. 
- Okej jak chcesz, ale chciałem cię zabrać gdzieś indziej. - Powiedział z uśmiechem. 
- Tak ? Gdzie ?
- Chciałem ci pokazać jedno z moich ulubionych miejsc. 
- Hmm, no skoro tak, to pojedźmy tam. 
- Jesteś pewna ? Może będzie lepiej jeśli zostaniemy tutaj ? Wiesz, tutaj jest dużo ludzi itd. 
- Nie, na prawdę. Możemy jechać.
- Okej, wskakuj. - Posłał mi ciepły, zachęcający uśmiech. Usadowiłam się za nim, rękoma mocno objęłam go w pasie, ruszyliśmy. Nigdy nie pomyślałabym, że przestanę się bać jeździć na motorze.
Zatrzymaliśmy się po okolo dziesięciu minutach jazdy, znajdowaliśmy się  nad brzegiem rzeki, było to bardzo urokliwe miejsce. 
- Jejku, pięknie tu. 
- Tak, masz rację. - Zsiedliśmy z motocykla, Paweł poprowadził mnie w stronę niewielkiego drzewa, okazało się, że za nim znajduje się ławeczka. Usiedliśmy na niej  i w ciszy wpatrywaliśmy się w krajobraz. 
- Mogłabym tutaj spędzić wieczność. - Westchnęłam.
- Zawsze jak muszę o czymś pomyśleć przyjeżdżam tutaj, w tym miejscu świat wydaje się piękniejszy, łatwiejszy do ogarnięcia.
- Chyba będzie to także moje ulubione miejsce. 
- Ja mam jeszcze kilka takich miejsc,kiedyś ci je pokażę.
- Ja w sumie nie mam takich miejsc. Moje życie nigdy nie wydaje się proste. Zawsze coś musi się skomplikować.